kult marszałka Hindenburga

Tannenberskie zwycięstwo Hindenburga z roku 1914 nazwane było „największym w historii”. Porównywane również do bitwy grunwaldzkiej, która mimo, iż zakończona klęską, dzięki niezłomnej i  walecznej postawie rycerzy zakonnych doprowadziła do uratowania przed najazdem polsko-litewskim zamku malborskiego tym samym ocalenia państwa. Częste nawiązywanie W ówczesnych publikacjach do bitwy pod Grunwaldem z 1410 r., miało na celu podkreślenie siły i wielkości niemieckiego narodu, dlatego też W propagandzie tamtych czasóW wizerunki Hindenburga ukazywane były najczęściej na tle zamku malborskiego-krzyżackiej stolicy.

Urodzony w Poznaniu w 1847 r. Paul von Hindenburg, niemiecki wojskowy, feldmarszałek (Generalfeldmarschall) i polityk, w latach 1925-1934 Prezydent Rzeszy w okresie Republiki Weimarskiej i w początkach III Rzeszy, już za życia uznany był za „Męża Opatrznościowego” i  żywą legendę. W roku 1924, jak opisuje Robert Traba w swojej książce, pt.: Wschodniopruskość,:

„Hindenburg był patronem ulic, placów, szkół we wszystkich miasteczkach wschodniopruskich. Do 1 października 1914 r. posiadał honorowe obywatelstwo 23 niemieckich miast, w tym 15 wschodnio-pruskich. Jako pierwsza nadała mu je Ostróda, później Królewiec (18 września), Ełk, Giżycko. 10 października 1914 r. Olsztyn nadał mu  tytuł honorowego obywatela. Przyjmując go, Hindenburg dziękował w tonie podniosłym, ale też pełnym wdzięczności, a nawet skromności”.

Obszerna bibliografia dotycząca życia i bohaterskich czynów  Hindenburga to ponad-3528 opublikowanych prac (do roku 1938). Jego legendę wodza i narodowego herosa, ostatecznie ugruntowała 75 rocznica urodzin w 1922 r. kiedy to wydano album pamiątkowy, pt.: Hindenburg-Denkmal fur das deutsche Volk, w którym z ponad 400 stron dokumentujących jego życie, około 100 poświęconych zostało walkom i dokonaniom w Prusach Wschodnich.

31 sierpnia w 1924 r. na miejscu powstania przyszłego pomnika doszło  do wmurowania kamienia węgielnego,- tego oficjalnego aktu dokonał Hindenburg.

Wiele lat później po wzniesieniu pomnika Tannenberg-Denkmal, który powstał dla uczczenia zwycięstwa Niemców nad armią rosyjską w sierpniu 1914 r., nadano mu nazwę "Mauzoleum marszałka Paula von Hindenburga".

W dniu 7 sierpnia 1934 r. w specjalnej krypcie pomnika, uroczyście pochowano zmarłego Hindenburga. W pogrzebie brał udział Adolf Hitler. 2 października 1935 r. trumnę ze zwłokami Hindenburga przeniesiono  do specjalnie przygotowanego Honorowego Podwórca (Ehrenhof).

W styczniu 1945 r. Niemcy w obawie o zbezczeszczenie szczątków przez  armię rosyjską, w ostatniej chwili zdążyli wywieźć trumnę z jego zwłokami w głąb Niemiec. W kilka dni później pomnik częściowo został wysadzony w powietrze przez wycofujące się wojska niemieckie. Obecnie szczątki feldmarszałka spoczywają w kościele św. Elżbiety w Marburgu W Hesji.

Wizyta marszałka Hindenburga w Giżycku 28 maja 1922 r. Uroczysta prezentacja sztandaru przy jednym z liceów giżyckich.

Prezydent Paul von Hindenburg na łożu śmierci. Neudeck (obecnie Ogrodzieniec) 02.08.1934 r.

Trumna marszałka von Hindenburga w kondukcie żałobnym podczas całonocnej podróży, pozdrawiana przez mieszkańców okolicznych miejscowości na terenie Prus Wschodnich.