Kult pamięci

Kult marszałka Hindenburga

Tannenberskie zwycięstwo Hindenburga z roku 1914 nazwane było „największym w historii”. Porównywane również do bitwy grunwaldzkiej, która mimo, iż zakończona klęską, dzięki niezłomnej i walecznej postawie rycerzy zakonnych doprowadziła do uratowania przed najazdem polsko-litewskim zamku malborskiego tym samym ocalenia państwa. Częste nawiązywanie w ówczesnych publikacjach do bitwy pod Grunwaldem z 1410 r., miało na celu podkreślenie siły i wielkości niemieckiego narodu, dlatego też w propagandzie tamtych czasów wizerunki Hindenburga ukazywane były najczęściej na tle zamku malborskiego-krzyżackiej stolicy.

Urodzony w Poznaniu w 1847 r. Paul von Hindenburg, niemiecki wojskowy, feldmarszałek (Generalfeldmarschall) i polityk, w latach 1925-1934 Prezydent Rzeszy w okresie Republiki Weimarskiej i w początkach III Rzeszy, już za życia uznany był za „Męża Opatrznościowego” i żywą legendę. W roku 1924, jak opisuje Robert Traba w swojej książce, pt.: Wschodniopruskość,: